Zo klein, nog onbekend
en toch al zo bijzonder
Dit mooie meisje
door God gekend,
uniek en prachtig wonder2 juni heeft de hersteloperatie plaatsgevonden. In de weken daarna kon ik weer wat eten, kleine hoeveelheden en kleine hapjes en goed kauwen. Maar in juli ging het steeds slechter met eten en ben ik naar het AMC geweest voor controle. Daar werd vastgesteld dat waar de aanhechting is gemaakt het wondweefsel te dik en te stug was geworden, zodat de doorgang te nauw werd. De artsen stelden voor een buisje in mijn keel te plaatsen, het is een nieuwe methode waar men heel enthousiast over is. Het is onder narcose ingebracht en het buisje zet in 24 uur uit naar juiste wijdte en na 3 maanden wordt het buisje vanzelf opgenomen in mijn lichaam. Maandag 3 augustus zou dat allemaal moeten gebeuren en de volgende dag zouden we er met een geleende caravan een weekje tussenuit .Het ging die maandag helaas niet door en werd het doorgeschoven naar woensdag 5 augustus.
We zijn dinsdag toch naar een camping vlakbij Roosendaal vertrokken. In de buurt waar Reinier en Dagmar wonen die hun eerste kindje zo ongeveer half augustus verwachten.
De volgende ochtend om half acht belde Reinier op met de mededeling dat Nel en ik opa en oma waren geworden van de kleine Emma Jaël! Wat een geweldige verrassing!
We zijn er gauw heengegaan en konden we de kleine thuis bewonderen. Moeder en de kleine maakten het uitstekend en om 11 uur moesten we toen snel naar het AMC voor het plaatsen van het buisje. De ingreep is goed gelukt ook al kreeg ik nog wel even last met eten, maar dat kwam door een verkoudheid en dat ging gelukkig snel over. We hebben die week gefietst en uitgerust en gingen elke dag even bij onze kleindochter Emma kijken. We hebben daar enorm van genoten en zijn blij dat het nu veel beter gaat met eten en op dokters advies ben ik nu gaan medisch fitnessen.
